عهد قدیم

عهد قدیم عنوان مسیحی مجموعه‌ای از نوشته‌هاست که مسیحیان آن را به عنوان بخشی ازکتاب مقدس خود که از یهودیت به ارث برده‌اند قبول دارند و آن را همراه با بخش اصلی دیگری، که ویژه‌ی مسیحیت است و عهد جدید خوانده می‌شود، کتاب مقدس خود به حساب می‌آورند. (1) قبل از پرداختن به بحث‌های جزئی‌تر درباره‌ی هریک از بخش‌ها یا نوشته‌های این مجموعه باید دو بحث کلی مقدماتی را مطرح کنیم:

کتب یهود

یهودیت و مسیحیت دو دین هم خانواده‌اند و همراه با اسلام شاخه‌ی ادیان غربی را تشکیل می‌دهند. این سه دین گاهی به مناسبت انتساب آنها به حضرت ابراهیم (ع)، ادیان ابراهیمیخوانده می‌شوند. اشتراک این سه دین در منشأ و ریشه موجب شده است که مشترکات آنها بیش از اشتراکشان با سایر ادیان باشد. به عبارت دیگر این سه دین به لحاظ ساختار و محتوا به هم نزدیک‌اند و از برخی جهات رابطه‌ی یهودیت با مسیحیت نزدیک‌تر است، چرا که در واقع یهودیت را می‌توان مادر مسیحیت به حساب آورد، هر چند به لحاظی هم می‌توان اسلام را نزدیک‌تر به حساب آورد.

یکی از اموری که به گونه‌ای در هر سه دین مطرح شده و از مسائل مهم و حیاتی هم به حساب می‌آمده، هر چند در برخی دیگر این‌گونه نبوده اما به هر حال به آنها پرداخته شده است، مجموعه متونی است که می‌توان آنها را متون مقدس یهودی – مسیحی نامید. این مجموعه که از سه بخش تشکیل شده، بخشی از آن مشترک بین دو دین است، لیکن آن دو دین بخش‌های متمایزی نیز دارند. از آنجا که اسلام اصل و منشأ دو دین فوق را الهی می‌داند و مؤسسان آنها، یعنی حضرت موسی (ع) و حضرت عیسی (ع)، را انبیای الهی به حساب می‌آورد، به متون مقدس این دو دین نیز پرداخته است. بنابراین ما با مجموعه متونی روبه‌رو هستیم که در سه سنت دینیِ مجزا مطرح شده‌اند. در این نوشتار برآنیم تا به اختصار تاریخ، ساختار و محتوای این متون را با توجه به سنت یهودی، مسیحی و اسلامی بررسی نماییم.

هنری کیسینجر

هنری آلفرد کیسینجر (به انگلیسی: Henry Alfred Kissinger) دیپلمات آمریکایی و مشاور اسبق امنیت ملی ایالات متحده آمریکا است.

کیسینجر در ۲۷ مه ۱۹۲۳ در خانواده‌ای یهودی‌الاصل در شهر فورت، آلمان به دنیا آمد. او در سال ۱۹۳۸ به همراه خانواده از آلمان تحت کنترل نازی‌ها به ایالات متحده آمریکا گریخت، در نیویورک ساکن شد و در ۱۹۴۳ تابعیت این کشور را کسب کرد.

صفات یهودیان از نگاه ویلیام جویس

در سال 1940 ویلیام جویس (William Joyce 1906 – 1946) که در تبعید خودخواسته در آلمان زندگی می‌کرد، کتاب خود با عنوان «دوره‌ی افول در انگلستان» را منتشر کرد. او در این کتاب در خصوص صفات یهودیان می‌نویسد:

«ماده‌گرایی سفت و سخت، استعداد برای تظاهر به عرفان، بی‌احترامی فوق‌العاده نسبت به دیگر نژادها، بی‌اعتنایی کامل به حقوق دیگر افراد، زیرکی در تقلید و سرهم‌بندی، تنفر از کارهای کم سود، انرژی بسیار زیاد در پول‌سازی، تنفر از هرگونه ملی‌گرایی البته غیر از ابراز این حس در خود، وفاداری فوق‌العاده نسبت به خانواده و هم مسلکان خود، اعتقادی راسخ به توانایی در فاسد کردن غیریهودیان، توانایی برجسته در توطئه‌چینی و ناتوانی غیرقابل قبول در همگام شدن با تفکرات عمیق یا آرمان‌گرایی متعالی، از جمله خصوصیات اصلی نژاد یهوداست.

بخت‌النصر تأدیب خدا بر سر یهود

بخت‌النصر به حکم دل خود، در سال 586 قبل از میلاد به اورشلیم حمله آورد و آن را بی‌ترحم ویران کرد و معبد سلیمان را آتش زد و بسیاری از یهودیان را از دم تیغ گذراند. در خصوص این‌که چرا بخت‌النصر با این قوم دشمنی ورزیده است اختلاف نظر وجود دارد. بهترین جوابی که می‌توان یافت این است که بگوییم در واقع خداوند در دل بخت‌النصر افکنده بود تا چنین کند. برای این موضوع دلایل زیادی در قرآن و عهدین موجود است. ما ابتدا به دلایل قرآنی می‌پردازیم.

سپاهیان بخت‌النصر، شهر اورشلیم و معبد سلیمان را سوختند

ظهور خاندان روچیلد

پل جانسون در کتاب خود درباره پیدایش تمدن جدید غرب (1991) روچیلدها را “عامل کلیدی در پیدایش دنیای نوین” می‌خواند. (1) گوته (2) (1749-1832)، ادیب نامدار آلمانی، در یکی از نامه‌هایش (20 اکتبر 1828) می‌نویسد:

ما تصور می‌کنیم دانته بزرگ بود، ولی او سده‌ها تمدن را در پشت خود داشت؛ حال آن‌که بنیاد روچیلد تنها به یک نسل احتیاج داشت تا به چنین ثروتی دست یابد. (3)

گوته اشتباه می‌کند. خطاست اگر پدیده روچیلدها را “اعجاز” یک خانواده بپنداریم. روچیلدهابه کانونی تعلق داشتند که از سده‌ها پیش شبکه خود را در سراسر جهان گسترانیده و دقیقاً به سان یک “فرقه” و سازمان سیاسی منسجم و پنهان عمل می‌کرد. ژان ژاک روسو (4) (1712-1778) “منظره حیرت‌انگیز” این کانون را در حوالی نیمه سده هیجدهم چنین توصیف کرده است:

آتن، اسپارت و روم از میان رفته‌اند و از خود بازمانده‌ای در جهان نگذارده‌اند، ولی صهیون که منهدم شده، اطفال خود را از دست نداده است. آنها محفوظ مانده‌اند، تکثیر می‌یابند و در سراسر جهان پراکنده می‌شوند… با همه ملل درمی‌آمیزند ولی با آنها مشتبه نمی‌شوند. آنها حکمرانانی از خود ندارند ولی همیشه یک ملت هستند. (5)

همین شبکه بین‌المللی بود که از طریق انباشت سرمایه تاراج شده در تهاجم‌ استعماری اروپا در دوران معاصر به قدرتی عظیم و بی‌رقیب بدل شد و در قلب زرسالاری جهانی معاصر جای گرفت. بنیاد روچیلد واپسین نماد اقتدار و ثروت این کانون است.

نهیلیسم

قرن بیستم با تکیه بر فردیت و آزادی شخصی آغاز شد و در نتیجه ظهور فردیت و شخصیت، هر گونه آرمان عینی و نظام ارزشی که وجود داشت، به ورطه نابودی کشیده شد. اما پس از جنگ جهانی اول، نهیلیسم تغییر ماهیت داد؛ به طوریکه بی اساس بودن فردیت و پوچی آرمان های شخصی جای خود را به نظام آزادی فردیت و شخصیت داد.

نهیلیسم در این برهه سعی کرد معتقد به نظام های نویی شود که در وجوه گوناگونی مثل دولت، ملت و طبقه انقلابی ظهور می کرد. این نظام ها قرار بود جایگزین آرزوهای فردی افراد در نسل پیشین شوند. تلاش این نسل در این جهت بود که آرمان های فردی خویش را در آرمان های کلان جمعی ببیند.

آبراهام لینکلن

آبراهام لینکلن (به انگلیسی: Abraham Lincoln)؛  (زاده ۱۲ فوریهٔ ۱۸۰۹ – درگذشته ۱۵ آوریل ۱۸۶۵)شانزدهمین رئیس‌جمهور ایالات متحدهٔ آمریکا و به عنوان اولین رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا که از حزب جمهوری‌خواه بود.

امروز او بدین جهت مشهور است که به تاریخ برده‌داری در آمریکا خاتمه داد و ایالات متحده آمریکا را با نظارت بر مسائل مربوط به جنگ در دوران جنگ داخلی آمریکا پابرجا نگه داشت. او پایه‌گذارخردورزی، آزادی،برابری، دموکراسی و احیاگر اندیشه‌های والای انسانی بود. او همچنین ژنرالها را انتخاب کرد و استراتژی آن‌ها را تأیید نمود، افسران ارشد غیرنظامی را برگزید، بر دیپلماسی، عزل و نصب و فعالیت‌های حزب نظارت کرد، و از طریق پیام‌ها و سخنرانی‌ها نظرات عموم را جلب نمود. توان بالای او در سخنوری قدرت تأثیرگذاری او را افزایش می‌داد. نطق گتیسبرگ وی تأثیر ماندگاری بر ارزشهای آمریکا داشت.

ماکس وبر

 

• 1864- 21 آوریل . تولد ماکس وبر در « ارفوت » ، در « تورنیگه » . پدرش حقوقدان بود ، از خانواده‌ی صاحبان صنایع و تجار نساجی« وستفالی » ، وی در سال 1869 با خانواده اش به برلن آمد و عضو « دیت » شهری ، نماینده‌ی « دیت » پروس و نماینده‌ی « رایشتاک » شد . وی جزو گروه لیبرال های دست راستی تحت رهبری « بنیگس » از اهالی « هانور » بود . مادرش « هلن فالنشاین – وبر» زنی با فرهنگ بسیار بود و بشدت نگران مسائل مذهبی و اجتماعی . وی ، تا لحظه‌ی مرگش در 1919 با پسرش روابط فکری نزدیک داشت و آتش اشتیاق ایمان مذهبی را در نزد وی تیزتر می کرد . ماکس وبر ، در کودکی و نوجوانی اش ، اغلب روشنفکران و مردان سیاست مهم زمانه اش مانند « دیتلهی » « مومسن » ، « زیبل » ، « ترایچکه » ، « کاب » ، را در پذیرایی های پدر و مادرش ملاقات می کرد .

انقلاب سفید

محمدرضا پهلوی انقلاب شاه و مردم را آغاز می‌کند

انقلاب سفید یا انقلاب شاه و مردم نام یک سلسله تغییرات اقتصادی و اجتماعی شامل اصول نوزده‌گانه است که در دورهٔ سلطنت محمدرضا شاه پهلوی و با یاری نخست وزیران وقت علی امینی، اسدالله علم، حسنعلی منصور و امیرعباس هویدا در ایران به تحقق پیوست. انقلاب سفید در مرحلهٔ نخست، پیشنهادی شامل شش اصل بود که محمدرضا پهلوی در کنگرهٔ ملی کشاورزان در تهران و در تاریخ ۲۱ دی ماه ۱۳۴۱ خورشیدی خبر اصلاحات و همه‌پرسی را برای پذیرش یا ردّ آن به کشاورزان و عموم مردم ارائه داد. پس از آن و در تاریخ ۶ بهمن ۱۳۴۱ عموم مردم نیز در یک همه‌پرسی سراسری، به اصلاحات رای مثبت دادند. شاه این اصلاحات را انقلاب سفید نامید زیرا انقلابی مسالمت‌آمیز و بدون خون‌ریزی بود.